Bu yazıya başlamamla A RH- kan ihtiyacının olması aynı ana denk geldi :( 6 ay önceki dövmem kabul olursa birazdan kan vermeye gidiyorum. O zaman blogumu okuyan arkadaşlar ne yapıyoruz kan veriyoruz.
Ben sanırım vazgeçmememle meşhurumdur. Bir şey üzerime yıkılırsa yıkan bilir ki bitene kadar uğraşırım. Ama öyle anlar var ki canını iste verirsin sonra anlarsın ki gerçek özgürlük vazgeçmekte saklı.
Arkadaşlarımda bu kız bu çocukta ne buldu dediğim hemen hemen herkes ayrıldı :) Bir erkek arkadaşımız da var ki o kız ona hiç uygun değil ama anlatamıyoruz. Sanki o kız olmasa yer yerinden yarılacak. Annesi de bana bayılıyor Damla seni kırmaz sen konuş diyor. Aslında ben de konuşmaya çalışsam da benim canım arkadaşım ısrarla bize inat yaparcasına vazgeçmiyor.
Bazen vazgeçmemek kesinlikle gerekiyor ama doğru zamanda ve yanlış insandan vazgeçmekse insanı bir o kadar özgür kılıyor. Yeniden gözlerinin içi gülüyor. Gözünde büyüttüğün o dağlar aslında kumdan uçan tepelere dönüyor.
Onun için arkadaşlıkta ya/da ilişkide ortada toksik bir durum varsa 1-Damla'yı dinleyin :) 2- Arkanıza bile bakmadan kaçın.
P.S: Dövmem olduğu için kan veremedim. Bir süre sırf bunun için dövme yaptırmayacağım. Siz de yukarıda yazdığım gibi kan verin! Küçük onkoloji hastası bir çocuğun gülümsemesi olun.
Yorumlar
Yorum Gönder