Ben gözyaşlarıma engel olamıyorum. Köpeklere sapıkça kafayı takmış, köpeklerle köpek olmuş insanları gördükçe ve sözde aydınların ses çıkarmadığını görünce sadece çok ama çok üzülüyorum.
Yaz tatilindeyiz Yaprak yanlışlıklıkla bir karıncaya basmış, geldi anne senden özür dilerim dedi. Yavrum benden değil karıncadan özür dile dedim. Gitti ölmüş karıncaya özür dilerim dedi.
Ertesi gün sevinçle anne karınca canlandı dedi. Ben de inandım ve koşa koşa gittim. Siz benden önce bildiniz başka karıncaymış. Kafayı köpeklerle bozmuşlar. Ülkede o kadar sorun varken kafayı sadece köpeklerle bozmak bana id egosunu hatırlatıyor.
Çok dindar olmasam da asla unutmadığım dini hikayelerden birini paylaşacağım:
Hz Muhammed zamanında bedeninden para kazanan bir kadın vardır. Çevresindekiler bu kadın cehenneme gidecek değil mi der? Hazreti Muhammedse bu kadın her gün ayakkabısında suyla hayvanları besliyor. Cennet onu bekler der.
Bir canlıya zulmetmek, veremediğin canı almak, kimin haddi?
Yorumlar
Yorum Gönder