Damla

Normalleşme adımları altında yeniden bir Pazar yazısı yazmayı deniyorum ama bu sefer kısa kesiyorum. Emily in Paris izlendi. Spoiler vermeyeyim :) Paranın Psikolojisi isimli kitaba başladım. Bu isimle çok kitap olduğundan şuanki başladığım Morgan Housel'in yazdığı. Bakıcı adayları çok fena :)) Şimdilik gönlüme göre bulamadık, aramaya devam. 21 isimli filmi henüz izlemedim ama bu hafta izlemiş olacağım. Acıbadem Kadıköy'e gitmeye devam!

 Bu satırları yazmak benim için çok güç. 2 hafta önce bugün bu saatlerde bir bilinmezliğe doğru yolculuk yaparken bugün kızımı yoğun bakımda bırakmış olarak bu yazıyı yazmak çok ağır.  Ben sağlıklı ve gününde iki çocuk doğurmuş biri olarak 3. çocuğumda hafif endişeli olsam da genel olarak Ocak ayında doğumu bekliyordum. Yağmurla ilgili tek olumsuzluk detaylı ultrason çektirirken fark edilen notch oldu. Bebek beslenmesinde hafif bir yavaşlama vardı ve doktorum aspirin içmemi önerdi. 30 haftalık kontrole gittiğimde her şey yolundaydı, boyu kilosu. Yalnız ben de bir gariplik vardı. 5 kilo almıştım. Başından beri sadece 7 ay boyunca 3 kilo alan ben için ilk tepkim yanlış ölçüyor oldu, eşim güldü ve dedi ki baklavalardan oldu. Doktorum da kan ve idrar tahlili ver dedi, tansiyonumu ölçtü her şey normaldi. 2 hafta önce 3 Aralık günü sabah akıllı saatimi bulamadım. Nabız ölçümü benim akıllı saatte takip ettiğim bir veridir. Saatimi bulamayınca aslında hayatımı kurtaran adımı atmış old...

Kendi Preeklampsi hikayeme geçmeden önce annelik hikayemden bahsetmem gerekir. 20'li yaşlarımın başında bana sorsaydınız ilk çocuğumun adını Melissa koyacağımı, okul olarak Işık'ı seçeceğimi ve üniversite eğitimini Londra'da alacağını söylerdim. Her ne kadar soğuk ya da cool bir karakter olsam da çocuklara çok düşkün olduğumu, asla sesimi yükseltmediğimi hatta eğer arkadaşıyla bir gerginlik yaşıyorsa benim kızlarımdan önce üzüldüğümü yakın çevrem bilir. Hatta cümleye şöyle başlıyorsam herkesten çok, her şeyden çok diyorsam devamı kızlarımı seviyorum diye tamamlarlar. Ben tabi ki kimsenin çocuk sevgisini yargılayamam, hemen hemen tüm arkadaşlarımız tek çocukta kaldı ve mutlular. Biz Veysel'le 2012 yılında çıkmaya başladık, 2014 yılında evlendik. Sevgiliyken bile ikimizin beklentileri arasında çocuğumuzun olması önemli bir kriterdi. Hatta ben Veysele düğün tarihimiz belli olunca dedim ki şimdi yapalım, düğüne bebek yetişsin. Benim kadar marjinal olmayan kocacığım insanlar...

 Öncelikle yazılarıma başlarken herhangi bir tıbbi bilgi içermemektedir diye başlamak isterim. Ben benim ve çevremdekilerin başına gelenlerden yola çıkarak tecrübelerimi paylaşacağım. Nitekim tıpla o kadar ilgim yok ki midenin ortada olduğunu sanırken sağ tarafımdaki ağrının mide ağrısı olabileceği söylenerek organımın yerini öğrendim. Geçen haftalarda beni hastanelik eden yoğun bakıma sevkime yol açacak bir hastalıktan bahsedeceğim size: Preeklampsi! Preeklampsi, gebelik zehirlenmesi olarak geçiyor. Yüksek tansiyon ve idrarda protein tanı aşamasında ilk göstergeler olarak kabul ediliyor. Tabloya karaciğer fonksiyonların bozulma, böbrek değerlerinde yükselme, trombosit bozukları da eklenince benim geçirdiğim Hellp'e ( H emoliz-kan hücrelerinin parçalanması- E levated L iver Enzymes- L ow P lateles-) dönüyor. Kendi sürecimi ayrıca anlatacağım için benim ilk preeklampsi ile tanışmamdan bahsedeceğim. 2012 yılında abimin eşi yengem (bundan sonra abla diye bahsedeceğim) hamile kaldı. Bi...

Hayat siz planlar yaparken başınıza gelenler mi demişlerdi? Geçen yazımın üzerinden 3 gün geçmişti ki Preeklampsi tanısıyla Acıbadem Kadıköy'e yattım. İlk iki çocuğunda hiç bir sorun yaşamamış ben için beklenmedik bir durum oldu. Bebeğimiz 32 haftalık dünyaya geldi. Benim değerlerim düzelme eğiliminde, kızımız haftası itibariyle entübesiz ilerliyor ama görünen o ki biz bir süre daha buradayız. Biraz daha kendimi iyi hissettiğimde nasıl tesadüfen tansiyonumu ölçtüğümü, Hellp sendromunu ve prematüre süreci hakkında yazacağım. Şimdilik Kızım ve ben dualarınızı bekliyoruz!