Evet ben içimdeki Damlayı her seferinde farklı biri olarak dışarı çıkartıyorum. İş yerinde daha despot, sosyal hayatımda leyla, anne halimde aşırı duygusal, evlat olarak öyle böyle şöyle. Bazen onun gözlerinin içine bakıyorum hadi kalk gidelim diyorum, bazense aman Damla çok da kasma işte keyfin yerinde daha fazlası yok diyorum.
En çok hangi halini seviyorum, ona sımsıkı sarıldığım, göz göze geldiğim ve hadi hayallerine sarıl dediğim ana.
Senin hayallerin ne dersen o kadar çok ki. Bazen anlatıyorum, bazen çabalıyorum, çokça da umutlanıyorum.
En çok da yaşamayı seviyorum, içimdeki o çocuk ruhumla.
Yorumlar
Yorum Gönder