Ben ne zaman çöpe bir şey atacak olsam neredeyse 10 yıldır, 2-3 saniye düşünür öyle atarım. Bugünkü çöpümü atmadan da fotoğrafını çekip sizlerle paylaşmak istedim. Yoksa Damla sen çöpe kitap mı atıyorsun demeyin? Çok nadir çöpe atarım bazen bir yerlerde bırakmayı daha çok severim :)
Bu fotoğraftaki kitap güncel konuları anlatan bir kitap. İçinde istatistikler ve yıllara göre bazı bilgiler anlatılıyor. Yani benim kütüphanemde durması sadece 'expire' olmasına sebep olur. Yapriş de bak anne ne yaptım diyip ön sayfasını yırtınca birine vermem de pek mümkün olmadı. Evet kağıt çöpüne atabilirdim ama o zaman birinin çöpten bulup okuması da pek mümkün olmazdı.
Peki Damla nereden çıkardın birinin okuyacağını? Aslında belki de okumazlar bilmiyorum ama içimdeki umut ya okunursa diye sarıp sarmalamama neden oluyor.
Hayatı gerçek anlamda roman olacak bir arkadaşım, başarıya ulaşma yolunda çocukluğunu anlatmıştı bana ve demişti ki Damla çocukluğumuzda o kadar fakirdik ki çöplerden yemek yerdik. Cezayir asıllı bu arkadaşım sonraki yıllarda okumak için Fransa'ya gidecekti. Şimdi ben çöpe ne atarsam aklıma arkadaşımın çocukluğu geliyor ve sanki o buluyormuş gibi sarıp sarmalıyorum. Kesici bir şey atacaksam canı yanmasın diye not bile düşüyorum.
Siz de çöp atarken bir kere daha düşünün ve bir çocuğun hayatını değiştirebileceğinizi bilin.
Yorumlar
Yorum Gönder