Bildiğiniz ya da bilmediğiniz üzere Sabancıda MBA yapmayı hatta burs kazanmayı kendime 2017-2018 hedefi olarak koydum. Dün arkadaşımla telefonla konuşurken Damla dedi Neden bu kadar çok istiyorsun?
Bu kadar çok istiyorum çünkü şu an hayatta beni en zorlayacak şey o. İşte belli bir yetkinliğe geldiğim için bulunduğum pozisyonda beni zorlayacak bir case yok. En fazla biraz vaktimi alır ve yaparım. Artık robot arızasını çözebilecek miyim, globale güzel sunum yapabilecek miyim gibi kaygılarım yok, biliyorum ki yapabileceğim.
Ama burs için dereceleri yapabilecek miyim? Sabancı jürisine nasıl sunum yapacağım diye kaygılarım var. Yapacağım konuşmanın çoğunu hazırlamış olsam da hala Gılgamış destanına ya da Yunan mitolojisine ya da Shakespeare e atıf yapmayı, giyeceğim kıyafeti ve el hareketlerimi nasıl yöneteceğim konusunda düşünüyorum.
Diğer yandan çok çalışıyorum. Einstein'ın dediği gibi başarının %1i yetenekse %99'u alınteridir. Gece 1 e kadar ders çalışıyorum. Sabah kalkmak zor oluyor ama daha önce eşimi kandırıp 8de çıkacağım dediğimde ve uyuyakaldığımdan beri askeri yöntemle Kalk, Kalk diye bana diretiyor ya da bu sabah yetiştirmem gereken rapor olduğu gibi ben sabah 6.40a 3 tane alarm kurup kendimi zorluyorum. Uyanamam diye yatak odasındaki rahat yatakta değil, salondaki 2li koltukta uyuyorum. Şarap, Irish Cream dahil hiç bir içki içmiyorum ki beni rahavete kaptırmasın. Öğle yemeklerinde yarı yarıya ders ve iş olarak geçiriyorum. Annem full destek haftada 2 ben yemek yapıyorsam o da 2 gün yolluyor. Eşim full destek haftasonu dışarı çıkılması gerekiyorsa Melissa'yı alıp çıkıyor.
Ben beni zorlayan amaç için elimden geleni yapıyorum. Ya sen?
Bu kadar çok istiyorum çünkü şu an hayatta beni en zorlayacak şey o. İşte belli bir yetkinliğe geldiğim için bulunduğum pozisyonda beni zorlayacak bir case yok. En fazla biraz vaktimi alır ve yaparım. Artık robot arızasını çözebilecek miyim, globale güzel sunum yapabilecek miyim gibi kaygılarım yok, biliyorum ki yapabileceğim.
Ama burs için dereceleri yapabilecek miyim? Sabancı jürisine nasıl sunum yapacağım diye kaygılarım var. Yapacağım konuşmanın çoğunu hazırlamış olsam da hala Gılgamış destanına ya da Yunan mitolojisine ya da Shakespeare e atıf yapmayı, giyeceğim kıyafeti ve el hareketlerimi nasıl yöneteceğim konusunda düşünüyorum.
Diğer yandan çok çalışıyorum. Einstein'ın dediği gibi başarının %1i yetenekse %99'u alınteridir. Gece 1 e kadar ders çalışıyorum. Sabah kalkmak zor oluyor ama daha önce eşimi kandırıp 8de çıkacağım dediğimde ve uyuyakaldığımdan beri askeri yöntemle Kalk, Kalk diye bana diretiyor ya da bu sabah yetiştirmem gereken rapor olduğu gibi ben sabah 6.40a 3 tane alarm kurup kendimi zorluyorum. Uyanamam diye yatak odasındaki rahat yatakta değil, salondaki 2li koltukta uyuyorum. Şarap, Irish Cream dahil hiç bir içki içmiyorum ki beni rahavete kaptırmasın. Öğle yemeklerinde yarı yarıya ders ve iş olarak geçiriyorum. Annem full destek haftada 2 ben yemek yapıyorsam o da 2 gün yolluyor. Eşim full destek haftasonu dışarı çıkılması gerekiyorsa Melissa'yı alıp çıkıyor.
Ben beni zorlayan amaç için elimden geleni yapıyorum. Ya sen?
Yorumlar
Yorum Gönder